Losartan (COZAAR) należy do grupy leków określanych jako antagoniści receptora angiotensyny II. Angiotensyna II jest substancją wytwarzaną w organizmie, która wiążąc się z receptorami w ścianach naczyń krwionośnych, powoduje ich zwężenie. Skutkuje to zwiększeniem ciśnienia tętniczego. Losartan zapobiega wiązaniu się angiotensyny II z tymi receptorami, powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych i w związku z tym zmniejszenie ciśnienia tętniczego. Losartan spowalnia pogarszanie się czynności nerek u pacjentów z wysokim ciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. W przypadku wystąpienia następujących działań niepożądanych, należy przerwać stosowanie tabletek 6 zawierających losartan i natychmiast skonsultować się z lekarzem lub udać się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala: Ciężkie reakcje alergiczne (wysypka, świąd, obrzęk twarzy, warg, ust lub gardła, który może powodować trudności w połykaniu lub oddychaniu). Jest to ciężkie, lecz rzadko występujące działanie niepożądane, pojawiające się u więcej niż 1 na 10 000 pacjentów, lecz u mniej niż 1 na 1000 pacjentów. Może być konieczna natychmiastowa pomoc medyczna lub hospitalizacja.
Następujące działania niepożądane zgłaszano dla leku COZAAR:
Często (mogą występować u nie więcej niż 1 osoby na 10): • zawroty głowy, • niskie ciśnienie tętnicze (zwłaszcza po nadmiernej utracie wody z organizmu np. u pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych), • zależne od dawki objawy ortostatyczne, takie jak zmniejszenie ciśnienia krwi występujące podczas wstawania z pozycji leżącej lub siedzącej, • osłabienie, • zmęczenie, • zbyt mało cukru we krwi (hipoglikemia), • zbyt dużo potasu we krwi (hiperkaliemia), • zmiany w czynności nerek, w tym niewydolność nerek, • zmniejszona liczba krwinek czerwonych (niedokrwistość), • zwiększenie stężenia mocznika we krwi, stężenia kreatyniny oraz potasu w surowicy krwi u pacjentów z niewydolnością serca.
Niezbyt często (mogą występować u nie więcej niż 1 osoby na 100): • senność, • ból głowy, • zaburzenia snu, • uczucie przyspieszonej czynności serca (kołatanie), • silny ból w klatce piersiowej (dławica piersiowa), • skrócenie oddechu (duszność), • ból brzucha, • zaparcie, • biegunka, • nudności, • wymioty, • pokrzywka, • swędzenie (świąd), • wysypka, • miejscowe obrzęki • kaszel.
Rzadko (mogą występować u nie więcej niż 1 osoby na 1000): • nadwrażliwość, • obrzęk naczynioruchowy, • zapalenie naczyń krwionośnych (w tym plamica Schönleina-Henocha), • uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezje), • omdlenie, • bardzo szybka i nieregularna czynność serca (migotanie przedsionków), • udar mózgu, • zapalenie wątroby, • zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (AlAT) we krwi, zwykle ustępująca po zaprzestaniu leczenia.
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): • zmniejszona liczba płytek krwi, • migrena, • zaburzenia czynności wątroby, • ból mięśni i stawów, • objawy grypopodobne, • ból pleców oraz zakażenia dróg moczowych, • zwiększona wrażliwość na słońce (fotosensytyzacja), • niewyjaśniony ból mięśni z ciemnym (koloru herbaty) moczem (rabdomioliza), • impotencja, • zapalenie trzustki, • niskie poziomy sodu we krwi (hiponatremia), • depresja, • ogólne złe samopoczucie, • dzwonienie, szum, brzęczenie lub trzaski w uszach (szum w uszach), • zaburzenia smaku.
Działania niepożądane występujące u dzieci są podobne do obserwowanych u dorosłych.