Higiena jamy ustnej dziecka ważna jest już w okresie niemowlęcym. Częstą dolegliwością kilkutygodniowych czy kilkumiesięcznych maluchów są pleśniawki, które pojawiają się w postaci białego nalotu na podniebieniu i śluzówce jamy ustnej.
Małe dziecko wszystko co chwyci wkłada do buzi. Dla zachowania higieny należy często i dokładnie myć rączki dziecka oraz przedmioty, którymi się bawi. Gdy jednak pleśniawki już się pojawią, należy pędzlować jamę ustną płynami antyseptycznymi dostępnymi w aptece.
Mleczaki
Mleczne zęby można czyścić już od chwili, gdy się one pojawią. Na początku wystarczy raz dziennie przecierać zęby wacikiem na patyczku umoczonym w roztworze soli fizjologicznej (można ją kupić w ampułkach w aptece) albo samą przegotowaną wodą. Nie należy robić tej toalety na siłę. Gdy dziecko stawia opór, na kilka dni wstrzymajmy zabiegi. Po pewnym czasie można do nich powrócić. Należy pamiętać, że nie możemy dopuścić, by dziecko zasypiało z butelką w buzi. Jeżeli maluch ssie pokarm z piersi, to także po karmieniu należy sprawdzić, czy w buzi nie zostało mleko. Jego obecność może sprzyjać powstawaniu próchnicy.
Roczne dziecko może otrzymać do rączki pierwszą szczoteczkę, która powinna być wykonana z bardzo miękkiego tworzywa zamocowanego na dość krótkiej głowicy (około 2 cm). Kupując szczoteczkę, zwróćmy uwagę na to, czy ma atest.
Nową szczoteczką maluch powinien się najpierw trochę pobawić, a dopiero później można przystąpić do czyszczenia nią zębów. Jeśli dziecko nie chce puścić rękojeści, szczotkujmy ząbki, trzymając jego rączkę.
Aby zachęcić oporne dziecko do dbania o higienę jamy ustnej, należy myć własne zęby przy maluchu. Dzieci lubią podpatrywać i naśladować innych domowników. W nauce higieny małego dziecka cenne usługi może oddać rodzicom jego starsze rodzeństwo.
Pierwszą pastę do zębów dla dzieci bez fluoru możemy zastosować w chwili, gdy dziecko będzie umiało wypluwać pianę tworzącą się w czasie szczotkowania.
Mycie zębów
Trzylatek powinien myć zęby przynajmniej dwa razy dziennie. Najlepiej jednak myć je po każdym posiłku, bowiem z resztek zjedzonych potraw powstaje tzw. płytka nazębna, która jest pożywką dla rozwoju bakterii powodujących próchnicę. Dość powszechny wśród dzieci w wieku przedszkolnym jest nawyk przetrzymywania jedzenia w buzi jeszcze długo po posiłku. Twardawe mięso czy duży kęs chleba, które trudno połknąć, dziecko przetrzymuje w tzw. kieszeni policzkowej. Taka sytuacja sprzyja rozwojowi próchnicy, dlatego jeżeli dziecko nie może zjeść ostatniej porcji posiłku, powinno ją wypluć. Niestety zgubny dla zębów nawyk przetrzymywania jedzenia w buzi najczęściej wyrabiają w dzieciach dorośli, którzy kategorycznie domagają się zjedzenie przez dziecko całego posiłku.
Ważne jest, aby czyszczenie zębów odbywało się według stałego schematu, np. najpierw powierzchnie policzkowe zębów trzonowych, kłów, siekaczy po stronie prawej i to samo po stronie lewej. W tej samej kolejności oczyszcza się powierzchnie podniebienne i żujące. Potem podobnie myjemy zęby żuchwy. Czyszczenie zębów może odbywać się ruchami okrężnymi lub metodą szorowania, która jest łatwiejsza do opanowania przez dzieci, ale przy jej stosowaniu należy używać bardzo miękkiej szczoteczki, aby uniknąć uszkodzenia dziąseł w czasie szczotkowania.
Jeżeli zęby myte są regularnie rano i wieczorem, to szczoteczka może służyć dziecku przez 2-3 miesiące. Trzyletnie dziecko może już posługiwać się elektryczną szczoteczką do zębów. Dentyści twierdzą, że obrotowe szczoteczki czyszczą zęby dokładniej niż zwykłe. Można też skrócić czas mycia. Końcówka czyszcząca elektrycznej szczoteczki też powinna służyć przez około 3 miesiące.
Już trzylatka warto zabrać po raz pierwszy do dentysty, a potem powtarzać kontrolne wizyty co rok, nawet jeśli rodzice nie zauważają na zębach czarnych plamek (oznaka początków próchnicy). Dziecko, które w przyjemnej atmosferze pozna gabinet dentystyczny, nie powinno protestować, jeśli trzeba będzie tam pójść, by wyleczyć ząbek.
Źródło: medme.pl